Dolgelukkig ben je... eindelijk 21 en volwassen. Welk kind wacht niet op deze heugelijke dag.
Volwassen worden is het beste wat je kan overkomen. Toch??
Tot je realiseerd wat volwassen betekend als je ouder in de bijstand zit en ook nog fysiek beperkt is om werk te vinden.
Dan is volwassen worden ineens een hele verantwoordelijkheid.
Als jij 21 wordt, wordt automatisch je ouder gekort op de uitkering. Daar hoef je helemaal niets voor te doen.
Als je 21 wordt kun je namelijk prima meedraaien in de kosten. Of je nu werk hebt of niet. Desnoods vraag je je eigen bijstand aan... zijn de woorden van de gemeente.
Met je 21e wil je ook wel graag op je zelf gaan wonen. Dan leer je echt zelfstandig te zijn en je hebt er voor gespaard, niet waar?
Dan kan je ouder zichzelf ook weer redden en hoeft niet op kosten van het kind te leven.
Je hebt je lang geleden al ingeschreven en staat bovenaan de lijst. Het kan niet lang meer duren voor je je eigen huisje hebt.
Dan is het zover... Jij bent degene die bovenaan staat bij de inschrijving op het huisje waar je graag jezelf verder wilt gaan ontplooien.
Helaas... Je bent 21 en krijgt geen huurtoeslag, dus geen recht op dat leuke huisje waar je jezelf al zag wonen.
Je moet wachten tot je 23 bent, dan krijg je huurtoeslag, dus vol goede moed ga je verder sparen.
Je wilt een andere baan, waar je meer verdiend zodat je straks je huisje helemaal in het nieuw kan steken.
Jammer dan... Met een hoger inkomen wordt je ouder, die in de bijstand zit, gekort... Nóg meer gekort!
En dat niet alleen... de huurtoeslag die je ouder tot dan toe nog kreeg, wordt niet meer uitbetaald.
Leuk hè, volwassen worden... Je wilt van alles maar je kunt net niks.
Als je dan toch iets zou kunnen zit die ouder in de weg.
Je kunt niet thuis blijven en je kunt niet op jezelf wonen...
Want wat heb jij straks op je 23e nog over om je eigen huisje in te richten?
Kind, het spijt me zo dat ik je dit aan doe...
Maar we vinden een oplossing!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten